Sabah sabah nerden geldi aklıma ama bu sabah güne ışıklar için de uyusun Kazım Koyuncu'nun bu şarkısıyla uyandım.
İlk ne zaman dinlemiştim hatırlamıyorum ama tüylerimi diken diken eden bir ağıttı benim için. O gün bu gündür, yıllardır, her dinlediğimde aynı duygular içimi kaplar. Gözlerimden yaşlar bazen seller olur, bazen bir kaç damla yuvarlanıverir yanaklarıma ama her seferinde, tüm sevdiklerimin özlemi sarar içimi.
Beni bilenler bilirler, bu şarkı, bu sözler, bu ses beni alıp bambaşka bir yerlere götürür
İşte gidiyorum birşey demeden
Arkamı dönmeden şikayet etmeden
Hiçbirşey almadan, birşey vermeden
Yol ayrılmış görmeden gidiyorum
Ne küslük var ne pişmanlık kalbimde
Yürüyorum sanki senin yanında
Sesim uzaklaşır her bir adımda
Ayak izim kalmadan gidiyorum
Gerdiğin tel kalbimde kırılmadı
Gönül kuşu şarkıdan yorulmadı
Bana kimse sen gibi sarılmadı
Işığımız sönmeden gidiyorum
Yolu buradan geçen ve bu şarkıyı dinleyen herkese sevgiler, güzellikler diliyorum.
Rahmetli Kazım Koyuncu'yu sevmeyen var mıdır acaba?!
YanıtlaSilKalbim acıdı şimdi...
Mekanı cennet olsun. Harbiye Açık Hava'da bir konserini tesadüfen izleyip hayranı olmuştum yıllar yıllar önce. başında granystripe tarzı bir beresi vardı. hala gözümün önünde sahnede oradan oraya koşturup, çoşup çoşup çoşturması. Nurlar içinde yatsın
Sil